တရားသေဘာ

မထင္မွတ္ဘဲ
ရွည္လာတဲ့ဆံပင္ေတြ
ျဖတ္လိုက္ၿပီ

ေခါင္းက ဆံပင္ျဖဴေတြကို
လူမျမင္ေအာင္ ဖံုးဖိေနဦးမွာလား

အရာရာအားလံုးကေတာ့
ေပၚတင္ခ်ဲၿပီး ထြက္လာၾကမွာပဲ

မၿမဲျခင္းကိုက ၿမဲေနတာ
သိစိတ္ေတြကိုက ခဲေနတာ
(မသိစိတ္ေတြကိုက ကဲေနတာ)

ၿမဲေနတဲ့ မၿမဲျခင္းနဲ႔
ဒိြ၀ဲ ဆြဲေနတဲ့ စိတ္မွာ
ဘ၀က တိုသေလာက္
သံသရာက ရွည္ေနဦးမွာပဲ

(ဘာကိုမွ အေရးႀကီး မေနပါနဲ႔ေတာ့)
အေရးႀကီးတယ္ဆိုတဲ့ စကားေတာင္
အေရးမွ မႀကီးေတာ့တာ

မမွိတ္ခင္ေလးသာ မွတ္
သံသရာစက္ေလးဟာ ရပ္သြားလိမ့္မယ္

ကပ္ေနေသာ ဆံပင္ျဖဴမ်ား
မိမိကိုယ္ကို သတ္ေသလို႔သြား၏။

ေလျပည္ (၄-၉-၂၀၀၉၊ နံနက္ ၁၁း၄၅)